Farfuglar í utlegð

Eins og allar aðrar lóur kem ég bara heim til Íslands á sumrin. Það er of mikið rok fyrir mig á veturna. Ég fer bara í svona þeytivindutæki í tívólí ef ég fæ heimþrá. Þá fæ ég ekta íslenska upplifun – kinnarnar klessast til hliðanna og munnvatnið þeytist út úr mér alveg eins og á góðum íslenskum vetrardegi.

Sumarið 2007 var svo óvenjugott að ég var lengi lengi uppá skeri. Söng Öxar við ána á 17. júní, fylgdist með umferðarfréttunum um verslunarmannahelgina (”hvar eru allir bílarnir?”) og dansaði niður Laugaveginn í pridegöngunni (er reyndar hálfheyrnarlaus eftir hljóðkerfið hans Páls Óskars en hvað gerir maður ekki fyrir ástina). Já, ég var svo lengi á Íslandi að ég smitaðist meira að segja af nýtteldhúsbakteríunni sem herjar á þjóðina. Eftir að ég kom í fjórða nýuppgerða eldhúsið með innbyggðri klakavél og espressóvél fannst mér alveg lífsnauðsynlegt að fara að gera upp eldhúsið mitt hérna úti. Fá mér hvítt háglans á allt! Sem betur fer læknaðist ég af bakteríunni þegar heim (sem sagt út) var komið en ég er hrædd um að þessi bakteríusýking sé bara í dvala og vakni upp á ný þegar ég kem í næsta háglanseldhús.

Þegar ég sat ekki við eldhúsbari í heimahúsum og sötraði latte ferðaðist ég um landið með fjölskyldunni. Þið vitið hvernig það er þegar maður kemur á nýja staði. Við viljum fá okkur alvöru ítalska pizzu í Napólí, Wurst með Sauerkraut í Þýskalandi (ok, kannski ekki endilega súrkálkið…) og space cookies í Amsterdam.

Í sumar dvöldum við í viku á Flúðum. Þið vitið, Flúðasveppir og allt það. Við tókum með okkur alls konar sveppauppskriftir í bústaðinn því nú átti sko að borða nýja gómsæta flúðasveppi með camembert, í sósum og á grillið. Vandamálið er bara að það fást ekki sveppir á Flúðum! Maður þarf að keyra á Selfoss til að kaupa sveppi. Í kaupfélaginu á Flúðum er hægt að kaupa DÓSASVEPPI. Þvílikir sveppir þessir Flúðabændur að reyna ekki að selja túristunum ”local delicacies”. Hvað er vandamálið?

Nú, jæja. Við fórum svo á Hellu og þar er jú Holtakjúklingur sem slátrar og pakkar kjúklingum af bæjunum á Suðurlandi. Við ætluðum sko aldeilis að grilla kjúkling. Namm! En haldið þið að það hafi fengist kjúklingur í kaupfélaginu á Hellu? Neiiii, síðasta kjúklingapöntunin hafði ekki komið með sendibílnum frá Reykjavík. ”Frá Reykjavík?” Ég var eitt stórt spurningamerki. ”Er ekki bara hægt að skokka yfir götuna og ná í kjúklinginn?”. Neiiiii, það þarf fyrst að senda hann með bíl til Reykjavíkur, bera hann inn á kælilager þar, flytja hann svo yfir í annan bíl og keyra svo aftur með hann á Hellu í kaupfélagið. Ég skil ekki lógíkina í þessu.

Jæja, seinna sama sumar vorum við svo á Snæfellsnesi í glampandi sól og blíðu. Þegar við horfðum yfir fallega blátt hafið langaði okkur svo rosalega í nýjan ferskan fisk á grillið. Hvergi betra að kaupa fisk en í ekta íslensku sjávarplássi eins og Grundarfirði…héldum við. En þar skjátlaðist okkur heldur betur. Eftir mikla leit komumst við að því að þar er bara seldur frosinn fiskur á Grundarfirði. Og já, hann er sendur frá Grundarfirði til Reykjavíkur í frystingu og svo fluttur aftur með bíl í búðina á Grundarfirði - gaddfreðinn.

Það verður einhver að bjarga þessu fólki þarna á íslensku landsbyggðinni!