Græna græna fjölskyldan

Ég er komin með ”klimatångest” eins og það er kallað hér í Svía ríki. Sem sé angist yfir framtíð jarðarinnar þar sem við erum í óða önn að skemma umhverfið okkar.

Ef ég væri tíu árum yngri og ekki alltaf svona þreytt á kvöldin myndi ég gerast félagi í hóp sem kallar sig INDÍÁNAR MALBIKSFRUMSKÓGARINS (Asfaltdjungelns Indianer). Þau læðast um á kvöldin og hleypa loftinu úr dekkjum á megamengandi bílum – aðallega þá bensinpúandi jeppaferlíkjum af hinum ýmsu gerðum. Hvað er fólk sem fer aldrei út fyrir malbikaða götu í Stokkhólmi að gera með jeppa? Og til hvers í ósköpunum er fólk á Íslandi að kaupa sér Hummer? Ég meina…Hummer…er ekki allt í lagi???!! (nú er mér farið að hitna í hamsi…er á leið til Íslands og aldrei að vita hvað gerist ef ég sé Hummer í myrkri!!).

En af því að ég er svo gömul og þreytt (og það er svo kalt úti á kvöldin) læt ég mér nægja (í bili…) að lifa umhverfisvænu lífi sjálf.

Við fjölskyldan erum orðin svo ægilega dugleg að flokka rusl – enda flokkun mín sérgrein! Við skolum úr öllum fernum, krukkum, plastílátum, dósum og kornflekspökkum (ok, skolum þá ekki en flokkum sem sagt…) og HJÓLUM með allt í endurvinnslu. Öll dagblöð eru sett í sérstaka tunnu sem er sótt á fjögurra vikna fresti. Matarleifar fara í kompostpoka og út í jarðgerðartunnuna sem er á fullu að búa til fínfína mold í beðin.

Síðan við byrjuðum að flokka eru nánast bara bleyjur í ruslatunnunni. Næsta skref er að prófa taubleyjur…eða kannski ég fari frekar bara út og hleypi úr nokkrum dekkjum.