Og enn er ort um lóuna enda er hún eina von Íslendinga um að það komi nú einhvern tíma vor og sumar! Hér er glæný sonnetta um lóuna eftir Hallgrím Helgason:
„Lóan er komin“ ég les í morgunblaði.
Hún lenti í gær á þúfu í Kópavogi.
Á köldum degi kviknar veikur logi.
Kliður fer um landsins frægu staði.
Einn mólitur fugl með fagran söng í nefi
og fjarlægan skóg í dökku sumarstéli.
Bláklukkulyng hún boðar gráum meli
og betri tíð í einu litlu stefi.
Hvað segir hún okkur, manni eins og mér
á myrkum bar á höfuðborgarsvæði?
Á ljósmynd af henni við lítum, segjum skál.
En höfði mínu er fuglinn trúr sem fer
með fjaðrablik úr gömlu sumarkvæði.
Þá hljómar dýrðin djúpt í minni sál.
„Lóan er komin“ ég les í morgunblaði.
Hún lenti í gær á þúfu í Kópavogi.
Á köldum degi kviknar veikur logi.
Kliður fer um landsins frægu staði.
Einn mólitur fugl með fagran söng í nefi
og fjarlægan skóg í dökku sumarstéli.
Bláklukkulyng hún boðar gráum meli
og betri tíð í einu litlu stefi.
Hvað segir hún okkur, manni eins og mér
á myrkum bar á höfuðborgarsvæði?
Á ljósmynd af henni við lítum, segjum skál.
En höfði mínu er fuglinn trúr sem fer
með fjaðrablik úr gömlu sumarkvæði.
Þá hljómar dýrðin djúpt í minni sál.